Waar ik mn dagen in Mirissa mee doorkom:

Pogingen op het strand te lopen zonder een voetafdruk te maken (lukt steeds net niet) ...

Mezelf afvragen of ik op deze reis en in de maanden hieraan voorafgaand eerder 5 of meer richting de 10 kilo aangekomen ben ...

Pogingen op de golven te surfen zonder bodyboard, zonder mezelf open te halen aan het koraal (lukt soms wel, maar soms ook niet) ...

Zo lang mogelijk in de zon blijven liggen en geirriteerd de zweetdruppels van je kin/rug/nek/arm te voelen glijden, ZONDER er iets aan te doen ...

Hetzelfde geldt voor vliegen die op mn armen/benen/hoofd gaan zitten ...

Velletjes verbrande huid van mn neus aftrekken, net zolang tot het egaal wordt (is moeilijker dan het klinkt, want er blijft er altijd eentje zitten die je vanuit je ooghoeken kunt zien) ...

Uit het water vissen van bladzijden van mijn uit elkaar gevallen boek, drogen, weer proberen te lezen, weer kwijtraken door de wind, en weer proberen te drogen ...

Vol plaatsvervangende schaamte toekijken hoe sommige mensen -zelf schaamteloos- aan het poseren zijn op het strand: Nu een foto van mij op deze rots, nu kijk ik even filosofisch de verte in ok?, nu eentje sexy liggend op het zand, nu nog sexier met deze bloem achteloos achter mijn oren gestopt, oh wacht, nog een, maar dan staand; buik in, borsten naar voren, linkerbeen semi nonchalant opgetilt zodat hij steunt op de grote teen ...

Toekijken hoe bruut de Indische oceaan mensen kan mishandelen ... en vervolgens grinniken om hoe sommige vrouwen quasi ongemakkelijk alles weer terug op hun plaats proberen te stoppen nadat de hele handel door de kracht van het water naar buiten is geslingerd ;-)

Mezelf afvragen of ik die avond rice & curry zal gaan eten, of gewoon fried noodles... Of misschien wel gewoon soep voor de verandering. Of toch maar die verse zeevis proberen? Kan ik mezelf gerust een aantal uur mee bezig houden ...

Bij gebrek aan een spiegel in de reflectie van mijn laptop scherm proberen op te maken of ik nou gewoon bruin ben geworden of eerder belachelijk bruin ...

Visualiseren hoe een man met een hele lange baard in Tehran mijn bezoek aan Iran aan het authoriseren is en hoe hij de goedkeuring van mijn visum doorfaxt naar de ambassade in Colombo ...

Mn familie en mn vriendinnen missen :( maar mezelf ook realiseren dat het nog maar vier maanden duurt voor ik iedereen weer zal zien ...

Borden vol verse ananas, papaya, watermeloen en banaan naar binnen schuiven ...

Mezelf afvragen of er nu watermeloenen in me gaan groeien aangezien ik de pitjes gewoon doorslik ...

Kijken wat locals in hun netten hebben zitten als ze terug komen van hun duik ...

De rots met de tempel beklimmen aan het eind van de baai en proberen er niet vanaf gewaaid te worden door de krachtige wind ...

Nadenken over de goede gesprekken die ik afgelopen week met Loic, Joeri en Psyche heb gehad en me realiseren dat ze best wel wat losgemaakt hebben ... en dat ik Loic eigenlijk best wel heel leuk vindt ;-)