Nepal is in rep en roer. Het platteland is leeggestroomd en de straten van Kathmandu zijn gevuld met massa's Maoisten die met rode vlaggen in de hand Lal Salaam lopen te schreeuwen en flink wat onrust teweeg brengen. Er is geen auto, motor of taxi meer te bekennen en alle winkels zijn snel gesloten, uit angst dat shopeigenaren gedwongen worden de strijd van deze rode beweging te ondersteunen, zowel op financiel vlak door arme eigenaartjes te dwingen een flinke som geld op te hoesten als met eten door de winkels te plunderen. Gisteren waren er de awareness marches, en vandaag, op Labour Day, zijn er de mass protest rallies en voor morgen is er een algehele bandha aangekondigd, een staking die het hele openbare leven platlegt, en die naar alle waarschijnlijkheid niet slechts de gebruikelijke 1-2 dagen zal duren maar veel langer. In de dagen voorafgaand aan de rallies zijn er al grote hoeveelheden explosieven gevonden in bussen op weg naar kathmandu. De Unified Communist Party of Nepal - de Maoisten - willen dat de zittende Prime Minister aftreedt en dat hun leider - Prachanda - aan de macht komt. De Prime Minister geeft op zijn beurt niet toe en dit leidt tot de huidige situatie die belooft flink uit de hand te gaan lopen. Er worden hier al gesproken over een People's Movement III (in navolging op die in 1990 en 2006) en de kranten koppen met final revolt en final and decicive movement.

Een greep uit koppen in The Himalayan van deze ochtend: Maoists strike donation fear into shopkeepers; Seven persons held with explosive; Prime Minister vows not to bow to Maoist threat; Maoists want Prachanda as Prime Minister; Mass protest on May Day intending to topple the government ...

Ik ben donderdag vanuit mijn lieflijke dorpje Nalang Patle vertrokken en, middels een lange reis die veelvuldig onderbroken is door militairen voor het doorzoeken van de bus naar explosieven, midden in deze chaos beland waar ik waarschijnlijk nog een hele tijd vast zal zitten. Was ik maar in Patle gebleven, waar ik door de bossen had kunnen rennen, achter de ossen aan, wachtend tot onze Ama een stomend bord dahl baat voor ons klaargemaakt had, en ik 's avonds om 9 uur in alle stilte met een boek op mn kussen in slaap had kunnen vallen...